คัมภีร์คุณธรรมเยาวชน

จิตเดิมแท้ของเรานั้นทุกคนนั้นมาจากธรรมชาติอันบริสุทธิ์

弟子規，聖人訓，首孝弟，次謹信。

汎愛眾，而親仁，有餘力，則學文。

父母呼，應勿緩，父母命，行勿懶。

父母教，須敬聽，父母責，須順承。

ตี้ จื่อ กุย เซิ่ง เหริน ซวิ่น โส่ว เซี่ยว ที่ ชื่อ จิ่น ซิ่น

ฟั่น อ้าย จ้ง เอ๋อ ชิน เหยิน โหย่ว ยวี๋ ลี่ เจ๋อ เสวีย เหวิน

ฟู่ หมู่ ฮู อิ้ง อู้ ฮว่าน ฟู่ หมู่ มิ่ง สิง อู้ หล่าน

ฟู่ หมู่ เจี้ยว ซวี จิ้ง ทิง ฟู่ หมู่ เจ๋อ ซวี ซุ่น เฉิง

1. บทนำ

弟子规　圣人训　首孝悌　次谨信

dì zǐ guī shèng rén xùn shǒu xiào tì cì jǐn xìn

泛爱众　而亲仁　有余力　则学文

fàn ài zhòng ér qīn rén yǒu yú lì zé xué wén

父母呼　应勿缓　父母命　行勿懒

fù mǔ hū yìng wù huǎn fù mǔ mìng xíng wù lǎn

父母教　须敬听　父母责　须顺承

fù mǔ jiào xū jìng tīng fù mǔ zé xū shùn chéng

พ่อแม่เรียก ให้ขานรับโดยทันที...พ่อแม่มีสั่ง ให้รีบจัดการ ไม่โอ้เอ้...คำสอนของพ่อแม่ ฟังด้วยความเคารพ...คำตักเตือนของพ่อแม่ ให้น้อมรับด้วยยินดี...

冬则温　夏则凊　晨则省　昏则定

dōng zé wēn xià zé qǐng chén zé xǐng hūn zé dìng

出必告　反必面　居有常　业无变

chū bì gào fǎn bì miàn jū yǒu cháng yè wú biàn

事虽小　勿擅为　苟擅为　子道亏

shì suī xiǎo wù shàn wéi gǒu shàn wèi zǐ dào kuī

หน้าหนาว ต้องดูแลที่นอนให้พ่อแม่อบอุ่น...หน้าร้อน ต้องดูแลที่นอนให้พ่อแม่หลับสบาย...ยามเช้า ต้องทักทาย ถามทุกข์สุขของพ่อแม่...ยามค่ำคืน ต้องดูแลพ่อแม่เข้านอนให้เรียบร้อย...

ออกไปข้างนอก ต้องบอกกล่าวพ่อแม่...กลับมาถึงบ้าน ต้องรายงานตัวต่อพ่อแม่...ตัวเราต้องมีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง...

มีการงานที่มั่นคง ไม่เลื่อนลอย...

物虽小　勿私藏　苟私藏　亲心伤

wù suī xiǎo wù sī cáng gǒu sī cáng qīn xīn shāng

亲所好　力为具　亲所恶　谨为去

qīn suǒ hào lì wéi jù qīn suǒ wù jǐn wéi qù

ถึงเป็นเรื่องเล็กน้อย ก็อย่าทำโดยพลการ...ถึงเป็นสิ่งของเล็กน้อย ก็อย่าเก็บอำพราง...ควรแจ้งให้บิดามารดาทราบ โดยมารยาท...

身有伤　贻亲忧　德有伤　贻亲羞

shēn yǒu shāng yí qīn yōu dé yǒu shāng yí qīn xiū

亲爱我　孝何难　亲憎我　孝方贤

qīn'ài wǒ xiào hé nán qīn zēng wǒ xiào fāng xián

สิ่งใดที่บุพการีปราถนา ให้จัดหาครบครัน...สิ่งใดที่บุพการีเกลียดชัง ให้กำจัดทิ้งไป...ร่างกายบาดเจ็บ จะทำให้บิดามารดาทุกข์ร้อน...ความประพฤติบกพร่อง จะทำให้บิดามารดาอับอาย...

คุณธรรมเยาวชน คำปราชญ์คนโบราณสอน

กตัญญูมาก่อน สองปรองดองพี่น้องนา

มอบรักแก่ผู้คน ตามฝึกฝนผู้เมตตา

แรงเหลือเร่งนำพา มาศึกษาคุณธรรม

พ่อแม่ท่านเรียกหา อย่ารอช้ารีบรับขาน

พ่อแม่ท่านสั่งการ อย่าเกียจคร้านทำเร็วไว

พ่อแม่ท่านสอนสั่ง จงเชื่อฟังอย่างตั้งใจ

พ่อแม่ท่านติใคร นิ่งฟังไว้เป็นเด็กดี

ยามหนาวเฝ้าห่มผ้า ยามร้อนหนาเฝ้าพัดวี

ยามเช้าสวัสดี ยามค่ำที่นอนจัดแจง

ก่อนออกต้องบอกกล่าว ตอนกลับเข้าต้องแถลง

ที่พักเป็นหลักแหล่ง ไม่เปลี่ยนแปลงงานร่ำไป

เรื่องราวแม้เล็กน้อย จงอย่าปล่อยทำตามใจ

ไม่บอกพ่อแม่ไว้ ผิดวินัยของเด็กดี

สิ่งของแม้เล็กน้อย จงอย่าคอยแอบซ่อนหนี

พ่อแม่รู้ไม่ดี เพราะท่านนี้จะเสียใจ

สิ่งใดที่ท่านชอบ รีบหามอบนำมาให้

ที่ท่านไม่ชอบใจ รีบห่างไกลไม่กระทำ

หากป่วยทางกายา ท่านทุกข์กว่ากังวลซ้ำ

หากป่วยคุณธรรม ท่านชอกช้ำเพราะอับอาย

พ่อแม่เฝ้าเอ็นดู กตัญญูคือเรื่องง่าย

พ่อแม่ไม่สนใจ กตัญญูได้คือเมธา

亲有过　谏使更　怡吾色　柔吾声

qīn yǒu guò jiàn shǐ gēng yí wú sè róu wú shēng

谏不入　悦复谏　号泣随　挞无怨

jiàn bù rù yuè fù jiàn hào qì suí tà wú yuàn

亲有疾药先尝昼夜侍不离床

qīnyǒují yàoxiāncháng zhòuyèshì bùlíchuáng

หากพ่อแม่ทำผิด หาทางคิดทัดทานหนา

ยิ้มแย้มบนใบหน้า เจรจาอ่อนโยนหนอ

หากท่านไม่รับฟัง จงมุ่งหวังทัดทานต่อ

คุกเข่าอ้อนวอนขอ ท่านว่าก็ไม่เกี่ยงงอน

ยามพ่อแม่เจ็บป่วย ชิมยาด้วยตนเองก่อน

ดูแลไม่ถ่ายถอน เฝ้าที่นอนไม่ห่างไป

丧三年常悲咽居处变酒肉绝

sāngsānnián chángbēiyè jūchùbiàn jiǔròujué

丧尽礼祭尽诚事死者如事生

sāngjìnlǐ jìjìnchéng shìsǐzhě rúshìshēng

ยามพ่อแม่วายชนม์ ในกมลโศกเสียใจ

เป็นอยู่ให้เรียบง่าย เหล้าอบายงดเว้นพลัน

งานศพธรรมเนียมชอบ งานครบรอบกราบไหว้ท่าน

เคารพนบเพียรหมั่น ราวท่านนั้นยังอยู่เคียง

入则孝
出则梯
谨
信
泛爱众
亲仁
余力学文

ตี้จื่อกุยได้แบ่งออกเป็นหมวดใหญ่ๆ ดังนี้

1. 【入则孝】 (rù zé xiào) กตัญญู

เพราะบุพการีรักห่วงใยเรา การกตัญญูต่อท่านจะไปยากเย็นได้อย่างไร...ถึงบุพการีจะเกลียดชังอย่างไร ก็ยังต้องพยายามกตัญญูต่อท่านให้จงได้...ถือได้ว่าเป็นความกตัญญูที่แท้จริง...หากบิดามารดาพลั้งผิดในสิ่งใด ต้องรู้จักโน้มน้าวให้ท่านปรับปรุงแก้ไข ด้วยสีหน้าที่นอบน้อม และน้ำเสียงอันนุ่มนวล...

หากบุพการีไ่ม่รับฟัง ให้รอโอกาสเมื่อท่านอารมณ์ดี แล้วพยายามใหม่...หากยังไม่สำเร็จ แสดงความเสียใจเพื่อวิงวอน...หากบุพการีมีโทสะและทุบตี ต้องจำทน ไม่ยอมปริปาก...