จิตเดิมแท้ของเรานั้นทุกคนนั้นมาจากธรรมชาติอันบริสุทธิ์
สนทนากับ องค์สัมมาสัมพุทธเจ้า
ตอนที่ ๓
สนทนาถึงเรื่อง
การทดสอบและความทุกข์
โดย พ.อ.นพ.พงศ์ศักดิ์ ตั้งคณา
หมอพงศ์ศักดิ์ ...
"การทดสอบ" ที่ว่านั้นมันเป็นอย่างไรครับ ?...
มนุษย์จะรู้ได้อย่างไรว่าอะไรเป็นการทดสอบ ?...
องค์สัมมาฯ ...
ความจริงแล้วกิเลสทั้งหลาย...
ไม่ว่าจะเป็น... รัก โลภ โกรธ หลง อิจฉา ริษยา ฯลฯ...
สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นอุปกรณ์การทดสอบของฟ้าทั้งสิ้น...
เจ้าลองพิจารณาดู...
ถ้าเจ้าได้เปิดใจ... และไม่มีอคติกับกิเลส...
เจ้าจะเห็นว่า...กิเลสเป็นของกลางๆ...
เป็นอุปกรณ์อย่างหนึ่งเพื่อการเรียนรู้ของมนุษย์...
ว่ามนุษย์จะใช้ปัญญาที่มีอยู่...
รู้เท่าทันกิเลสเหล่านี้ได้อย่างไร...
จึงจะสามารถควบคุมกิเลสได้...
ที่จริงแล้ว... มนุษย์ต้องควบคุมกิเลส...
ไม่ใช่ให้กิเลสมาควบคุมมนุษย์...
เพราะไม่มีกิเลสแบบไหนเลยที่ทำให้ชีวิตมีความสุข...
ถ้ามนุษย์คุมไม่ได้...
ลองพิจารณาดูก็แล้วกัน...
ฟ้าให้ปัญญากับมนุษย์มาแล้ว...
ก็ใช้ปัญญาของตัวเองพิจารณา...
แก้ไขปัญหาชีวิตให้ถูกต้อง...
เหมาะสมกับตนเองให้ได้...
ถ้ามนุษย์สามารถแก้ปัญหาชีวิต...
โดยควบคุมกิเลสเหล่านี้ได้...
มนุษย์จะหลุดไปจากกรงของความทุกข์ได้...
การที่เราต้องจมอยู่กับกองทุกข์นั้น...
ที่ภาษาธรรมะเรียกสภาวะที่เป็นทุกข์นี้ว่า "ทุกขัง"...
ชีวิตมนุษย์ที่ต้องถูกขัง และเป็นทุกข์...
เป็นเพราะมนุษย์ถูกขังโดยกรงของทุกข์...
ธรรมะขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้า...
ซึ่งเปรียบเสมือนเป็น "ลูกกุญแจ"...
ให้มนุษย์ผู้นั้นสามารถใช้ไขออกจากกรงของทุกข์ได้...
เมื่อออกจากกรงของทุกข์ได้ จึงเรียกว่า "พ้นทุกข์"...
กุญแจอยู่ในมือของตัวเอง...
ถ้าไม่ไข... แล้วจะให้ใครไขให้ ?...
ใครไข... ก็ไม่มั่นใจเหมือนตัวเอง !...
อย่ามัวแต่ถือกุญแจไว้ในมือ...
ซึ่งเหมือนกับรู้ธรรมะแล้ว...
ไม่นำมาพิจารณา...และปฏิบัติ...
แล้วสำคัญผิด... คิดว่าตัวเองได้ไขกุญแจแล้ว...
แต่ความจริงก็ยังอยู่ในกรงของทุกข์นั้นเอง...
ตราบใดที่ยังมีความทุกข์อยู่...
แสดงว่ายังอยู่ในกรงของทุกข์...
จงเอาลูกกุญแจ...
ซึ่งเปรียบเสมือนธรรมะขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้า...
ไปไขกุญแจ... ซึ่งกุญแจเปรียบเสมือนปัญหา...
ในการดำเนินชีวิตของมนุษย์...
เมื่อไขกุญแจได้แล้ว...
ก็เปรียบเสมือนแก้ไขปัญหาชีวิตของตนเองได้...
จึงออกมาจากกรงของทุกข์ได้...
จงเอาธรรมะที่เจ้าได้เรียนรู้...
ไปปฏิบัติในชีวิตประจำวันเถิด...
แล้วจะทุกข์น้อยลง...
จนในที่สุด... เจ้าก็จะไม่ทุกข์อีกต่อไป...
พ้นจากทุกข์ได้อย่างถาวร... และยั่งยืน...
หมอพงศ์ศักดิ์ ...
ทำไมมนุษย์ถึงต้องเป็นทุกข์ล่ะครับ ?...
องค์สัมมาฯ ...
เจ้าใช้คำว่า "เป็นทุกข์"...
คำว่า.. "เป็นทุกข์" คือ เลือกที่จะเป็น... หรือ ไม่เป็นก็ได้...
ในเมื่อเจ้าเลือกได้...
แล้วเลือกเพื่อที่จะ "เป็นทุกข์" ไปเพื่ออะไร...
แต่ถ้าใช้คำถามว่า...ทำไมมนุษย์ถึงต้อง "มีทุกข์"...
คำตอบก็จะแตกต่างกันไปนะ...
หมอพงศ์ศักดิ์ ...
ทำไมมนุษย์จึงต้องมีทุกข์ครับ ?...
องค์สัมมาฯ ...
คำว่า "ทุกข์" มีอยู่ในมนุษย์ทุกคน...
ไม่ว่าเกิดมา... สูง ต่ำ ดำ ขาว...
รวย จน... ทุกคนต้องมีทุกข์...
ถ้าเรียกว่ามนุษย์แล้วล่ะก็...
ไม่มีใครที่จะไม่มีทุกข์หรอกนะ...
ส่วนใหญ่การมีทุกข์มาจาก "กรรม"...
อีกส่วนหนึ่งก็เป็นการทดสอบของฟ้า...
"กรรม" ถ้าเกิดขึ้น... เจ้ายอมรับ... และยอมชดใช้...
กรรมนั้นก็จะหมดไป...
อย่าคิดหนีกรรม... หนีไม่พ้นหรอก...
ถ้าไม่อยากชดใช้กรรมที่ตนเองได้ทำลงไป...
มนุษย์ก็ต้องหาอย่างอื่นมาชดใช้หนีกรรมแทน...
หมอพงศ์ศักดิ์ :...
การใช้กรรมนั้น... เราใช้อะไรมาทดแทนได้หรือครับ ?...
องค์สัมมาฯ ...
ได้... การที่เจ้ามีกรรมต่อสิ่งใด...
ก็ไม่จำเป็นต้องชดใช้ด้วยสิ่งนั้นเสมอไป...
เช่น เจ้าเคยไปฆ่าเขาตาย...
ก็ไม่จำเป็นที่ชาตินี้เขาจะต้องมาฆ่าเจ้าตาย...
ถ้าเจ้ารู้และเข้าใจ...
เจ้าสามารถ ทำบุญทำทานที่ถูกต้อง...
ตั้งจิตขอลด ละ กรรม...
ด้วยบุญทานี่เจ้าทำเอาไว้... ก็ย่อมชดใช้กรรมเก่าได้เช่นกัน...
เมื่อเจ้าทำแล้ว... เจ้าต้องอุทิศให้เขาด้วยนะ เขาจึงจะได้รับ...
