วางมีดบังเกิดจิตสำนึก

วางมีดลง รักษาศีล งดฆ่าสำนึกขอขมา
ค้นหาพุทธญาณปลดปล่อยชีวิตด้วยจิตเมตตา

<a href="http://www.youtube.com/watch?v=dqXDdWV3o48" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=dqXDdWV3o48</a>

พระโอวาท : พระโพธิสัตว์แห่งทะเลใต้

   เมธีทั้งหลายขอให้บังเกิดจิตสำนึก เจ้ากรรมนายเวรหรือหนี้กรรมของเราที่ไร้รูปลักษณ์ ก็อยู่ข้างกายของเรา แม้ว่าโพธิสัตว์จะมีบุญญาธิการมากมาย แต่ไม่สามารถที่จะสลายกรรมให้กับเราได้ ใครสร้างกรรมก็ต้องเป็นผู้รับกรรมเอง ไม่มีใครสามารถทดแทนให้กับเราได้ คิดๆดู แต่ละคนเกิดมาแล้วชะตาชีวิตไม่เหมือนกัน เราคิดหรือเปล่าว่าด้วยเหตุใด เราถึงได้เกิดมาอยู่ในบ้านเมืองนี้ อดีตชาติสร้างเหตุใดไว้ ในปัจจุบันชาติจึงได้รับผลนั้น ความทุกข์ที่เราได้รับอยู่ในชาตินี้เป็นเพราะอดีตชาติเราสร้างไว้

   เรื่องหนี้กรรมไม่ใช่เป็นเรื่องล้อเล่น น่าสงสารเวไนย์นี้ไม่รู้ไม่เข้าใจ ตราบใดเวไนย์ยังไม่เข้าใจ มีอาชีพฆ่าสัตว์ตั้งแต่รุ่นปู่ย่า ถ่ายทอดมาสู่พ่อแม่ รุ่นพ่อแม่ถ่ายทอดสู่เรา เราสร้างหนี้กรรมด้วยการฆ่าสัตว์รุ่นแล้วรุ่นเล่าสืบต่อมา ได้ติดค้างหนี้กรรมนี้มากมายไร้ขอบเขต แต่ละรุ่นต่างต้องมาเวียนว่ายรับทุกข์รับกรรม แต่ละรุ่นต่างมีอายุสั้นและยากจน มีชีวิตที่แร้นแค้นเจ็บไข้ได้ป่วยไม่สบายกันอยู่เสมอ แต่ละรุ่นต่างต้องรับเคราะห์ที่ร่างกายไม่สมประกอบไม่แข็งแรง ควรจะทราบ

   การที่เราฆ่าสัตว์ตัดชีวิตอยู่ไม่ขาดนั้น เราต้องรับทุกข์ รับความลำบากอย่างไร้ที่สิ้นสุดเช่นกัน ในอดีตเราไม่เข้าใจ ดังนั้น จึงได้สร้างหนี้กรรมไว้มากมาย วันนี้เราได้เข้าใจธรรมะเหตุและผลแล้ว เราต้องสำนึกผิดทันที และบังเกิดจิตศรัทธาที่จะไม่ฆ่าสัตว์อีกต่อไป สำนึกความผิดอุทิศบุญกุศลไปให้เขาเหล่านั้น

   (พระโพธิสัตว์กวนอิมเมตตานำพาวิญญาณวัวมาผูกบุญสัมพันธ์)

พระโพธิสัตว์กวนอิม : เจ้ามีทุกข์อันใด เราโพธิสัตว์จะเป็นประธานให้เจ้า จงบอกถึงความเป็นมาของตน จะได้มีโอกาสช่วยหมู่เพื่อนพี่น้องของเจ้าด้วย น้ำทิพย์ที่พรมชะโลมลงบนกายจะช่วย บรรเทาความทุกข์ที่เจ้าได้รับอยู่ได้ เชิญกล่าวความเถิด

วิญญาณวัว : เราลำบากมาตลอดชีวิต ทนเป็นวัวเป็นควาย อดทนกรำแดดกรำฝน ละอายใจจนไม่กล้าจะ
   กล่าว เป็นหนี้เป็นสินต่อพ่อแม่พี่น้อง ไม่ได้ชดใช้คืน ด้วยความผิดแค่นี้ต้องอับจนตลอดชีวิต
       เพื่อที่จะใช้แรงชดใช้หนี้สินเวรกรรมที่ติดค้างกันมา ทำงานเหนื่อยหนักเท่าไรก็สู้อดทน
   ทำงานด้วยความจงรักภักดี เจ็บไข้ได้ป่วยก็ไม่มีใครยินดี เบื้องหลังชีวิตแสนลำเค็ญ แต่
   สุดท้ายนึกไม่ถึงว่า คนกันเองมากินกันได้ เราก็เคยเป็นบรรพชนของท่านมาก่อน ถึงแม้จะมี
   กายเป็นวัว ควาย แต่ก็มีจิตใจซื่อสัตย์ จงรักภักดี ฮือ ๆ ๆ

พระโพธิสัตว์กวนอิม : เวไนย์มีทุกข์ พวกเราฟังไม่เข้าใจ เรากินไปกินมา ล้วนคือ ญาติพี่น้องของเราเองทั้งนั้น จะต้องเวียนว่ายรับทุกข์รับกรรมอยู่อย่างนี้ ขอให้เราหยุดการฆ่า ปลดปล่อยชีวิตสัตว์เถิด ได้ไหม ?

   การปล่อยชีวิตสัตว์ที่แท้จริง นั่นคือ ปล่อยจากปากของเรา ในบรรดาสัตว์ทั้งหลาย ชีวิตวัวจะเป็นชีวิตที่ใหญ่ที่สุด โอกาสที่จะได้มาเกิดเป็นคนนั้นก็เร็วกว่า หากเรากินเนื้อเขา เราฆ่าเขา ทำให้เขาเกิดความแค้น เหตุใดเราต้องไปทำให้เขาลำบาก เจ็บปวดทรมานอย่างนี้

   ความคิดของเราที่ผิดๆ ตั้งแต่เล็กจนโต คิดว่าสัตว์นั้นเป็นอาหารของเรา เป็นความผิดอย่างมหันต์ทีเดียว ผิดซ้ำๆ กันหลายๆ ชาติ หลายๆ รุ่น ก็ยังผิดอีก ความทุกข์ ความลำบากที่เรารับอยู่ ยังไม่เพียงพออีกหรือ? กฎกรรมที่เรารับอยู่ในปัจจุบันชาตินี้ เรายังมองไม่เห็นอีกหรือ? จะรอให้เจ้ากรรมนายเวรมาถึงตัว แล้วขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์เมตตาอีกหรือ? เราจะชดใช้ด้วยชีวิตหรือชดใช้ด้วยบุญกุศล อดีตที่ผ่านมาเราไม่รู้ วันนี้เมื่อเรารู้แล้ว ขอให้สำนึกความผิดขอขมาโทษ สำนึกขอขมายังไม่เพียงพอ เราต้องหยุดการฆ่าขณะนี้

   และต่อไป ให้มาตั้งปณิธานใหญ่อุทิศบุญกุศลไปให้ ที่สำคัญที่สุดเราต้องเริ่มต้นเป็นคนใหม่ ไม่อย่างนั้นแล้ว เจ้ากรรมนายเวรจะไม่ยินยอม พระอาจารย์ของเจ้าก็แบกรับไม่ไหว ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดี เพื่อที่จะไถ่โทษบาปของเรา มีมหาธรรมนี้เราจึงมีโอกาสได้ชดใช้หนี้บาป หากไม่มีธรรมะ เราจะมีโอกาสไปชดใช้หนี้บาปได้อย่างไร ?

	ผู้เขียน	หัวข้อ: วางมีดบังเกิดจิตสำนึก (อ่าน 6939 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้